Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση
Είναι ένα συχνότατο πρόβλημα που αφορά όλες τις ηλικίες και ιδίως τις νεώτερες. Οφείλεται στην επιστροφή περιεχομένων του στομαχιού στον οισοφάγο και την στοματική κοιλότητα.
Συμπτώματα
Η γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση είναι μία πάθηση-χαμαιλέων. Τα κλασσικά συμπτώματα είναι όξινες ερυγές (ξυνίλες) και οπισθοστερνικό καύσος (αίσθηση καψίματος πίσω από το στέρνο).
Τα συμπτώματα είναι συχνότερα μετά το γεύμα ή κατά την κατάκλιση.
Σε πολλές περιπτώσεις όμως τα συμπτώματα είναι διαφορετικά και περιλαμβάνους καρδιακές αρρυθμίες, “κόμπο” στο επιγάστριο ή ψηλά στο λαιμό, πόνο στην πλάτη, έντονο βήχα και συμπτώματα άσθματος, αλλοίωση της γεύσης ή της όσφρησης, βουλωμένα αυτιά, φθορά των δοντιών κλπ. Πολλοί ασθενείς θεραπεύονται γι’ αυτά τα συμπτώματα από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, χωρίς να υπάρχει η υποψία του πραγματικού αιτίου.
Διάγνωση
Η βασικότερη εξέταση στη διάγνωση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης είναι η εμπεδησιομετρία – πεχαμετρία. Πρόκειται για εξέταση κατα την οποία μέσω ειδικού συστήματος μέτρησης καταγράφεται η αγωγιμότητα σε συνδυασμό με την οξύτητα των υγρών που εισέρχονται στον οισοφάγο σε περίοδο περίπου 24 ωρών. Με αυτόν τον τρόπο σχηματίζεται μια πλήρης εικόνα των παλινδρομήσεων του ασθενούς και επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα ή μη μιας χειρουργικής επέμβασης.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος χρησιμοποιούνται:
- Αλλαγές στις καθημερινές συνήθειες – Μερική ανύψωση του κρεβατιού από τη μεριά του κεφαλιού, αποφυγή κατάκλισης για δύο τουλάχιστον ώρες μετά τα γεύματα, αποφυγή ασκήσεων των κοιλιακών μυών, αποφυγή ανύψωσης βαρών και εργασίας σε σκυμμένη θέση. Η δυσκοιλιότητα και η σφικτή ενδυμασία (ζώνες, εσώρουχα, καλσόν κλπ) επίσης επιβαρύνουν τα συμπτώματα.
- Δίαιτα – Στους πάσχοντες συνιστάται δίαιτα η οποία ελαττώνει την έκκριση των γαστρικών υγρών. Τροφές που χαλαρώνουν τον γαστρο-οισοφαγικό σφιγκτήρα πρέπει επίσης να αποφεύγονται. Ζητείστε λίστα από το γιατρό σας.
- Φάρμακα – Συνήθως χρησιμοποιούνται φάρμακα τα οποία μειώνουν την έκκριση του γαστρικού οξέος (πραζόλες, ανταγωνιστές των Η2-υποδοχέων). Χρήσιμα είναι επίσης τα αντιόξινα και τα προκινητικά φάρμακα καθώς και σπανιότερα χρησιμοποιούμενα φάρμακα άλλων κατηγοριών. Προσοχή σε φάρμακα που συνταγογραφούν για τον ασθενή, ιατροί άλλων ειδικοτήτων.
Η θεραπεία είναι συνήθως αποτελεσματική αλλά η νόσος είναι χρόνια και υποτροπιάζει συχνά.
Επιπλοκές της θεωρούνται η εισρόφηση τροφών στους πνεύμονες, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε βαριά πνευμονία σε ηλικιωμένα άτομα. Αλλη σοβαρή επιπλοκή είναι ο οισοφάγος Barrett. Αυτή η επιπλοκή μερικές φορές θεωρείται προκαρκινωματώδης κατάσταση.