Αυτοάνοσες Παθήσεις Του Ήπατος
Η ομάδα των αυτοάνοσων νοσημάτων του ήπατος, περιλαμβάνει παθήσεις όπου ο οργανισμός αντιλαμβάνεται κάποιο όργανο σαν «ξένο» και του επιτίθεται για να το καταστρέψει. Η αιτία δεν είναι γνωστή αλλά ο μηχανισμός της καταστροφής είναι κοινός με άλλες αυτοάνοσες παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτις, η θυροειδίτις, ο σακχαρώδης διαβήτης κλπ. Ο μηχανισμός αυτός εκδηλώνεται με τη δημιουργία αυτο-αντισωμάτων κατά των συγκεκριμένων οργάνων. Η ομάδα περιλαμβάνει τις ακόλουθες παθήσεις
Αυτοάνοση ηπατίτις (ΑΑΗ)
Η συχνότητα είναι 1:100. 000 και το 70% των ασθενών είναι γυναίκες. Αποτελεί το 20% των περιπτώσεων χρονίας ηπατίτιδας σε λευκούς ασθενείς. Στο 50% των ασθενών συνυπάρχουν και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, συχνότερα η ρευματοειδής αρθρίτις και η θυροειδίτις.
Η νόσος συχνά είναι σιωπηρή. Το 1/3 των ασθενών παρουσιάζεται όταν ήδη υπάρχει κίρρωση. Τα συμπτώματα, όταν υπάρχουν, περιλαμβάνουν αρθραλγίες, εύκολη κόπωση, υπνηλία, συμπτώματα γρίππης, ίκτερο.
Η συνεχής επίθεση των αυτο-αντισωμάτων στο ήπαρ δημιουργεί φλεγμονή και τελικά νέκρωση και ίνωση. Η νόσος έχει μακρά πορεία αλλά ανταποκρίνεται ικανοποιητικά σε φαρμακευτική αγωγή. Σπανιώτερα η διαιώνιση της διαδικασίας σε κάποιους ασθενείς, οδηγεί σε κίρρωση του ήπατος και ηπατική ανεπάρκεια. Αυτοί οι ασθενείς μπορεί να χρειασθούν μεταμόσχευση ήπατος.
Πρωτοπαθής χολική κίρρωση (ΠΧΚ)
Νόσος με παρόμοια συμπτωματολογία. Προεξάρχουν συνήθως έντονος κνησμός, εύκολη κόπωση, ξηροφθαλμία και ξηροστομία. Διάρροια, οστεοπόρωση και υπερχοληστεριναιμία παρουσιάζονται αργότερα. Αφορά τις γυναίκες μέσης ηλικίας σε ποσοστό 9:1.
Πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτις (ΠΣΧ)